Sanat insana seslendiği, insan için yapıldığından dolayı bir iletişim süreci yaratıyor. Herbert Read bu yüzden “Sanat insanın kendi insanlığını tanımasıdır” der. İnsan kendisini en derinden etkileyen duyguları daha çok sanatın değişik formları yoluyla ifade etmeyi seçiyor. Bu yönü ile sanat; bir trajedinin, acının, kaybedişin ya da hüznün ve sevincin paylaşılması ihtiyacı ile doğuyor. Sanatçı haftalar hatta aylar harcayarak ürettiği sanat yapıtını sergileyerek farklı insanlarla yeni bir iletişim süreci başlatıyor. Kuşağının en yaratıcı sanatçılarından Canan Tolon da İstanbul Modern’deki sergisiyle izleyiciye ‘Sen Söyle’ diye seslenerek bizleri sorgulayıcı bir iletişim sürecinin içine çekiyor. devamı...

Günümüzde sanat, politikacılardan iş adamlarına, akademisyenlerden bilim insanlarına kadar hemen herkesin aklını biraz kurcalıyor. Hergün dünyanın herhangi bir yerinde savaş ve şiddetle karşı karşıya kalan bir sürü insan var. Bizim de yakından yaşadığımız göç meselesi tüm dünyayı meşgul ediyor. Öte yandan sürekli gelişen teknoloji bizi bilinmez bir geleceğe doğru götürüyor. Rekabetin ve güçlü olmanın neredeyse tek değer olarak sunulduğu bir devirde yaşıyoruz. Bu hızlı tempo içinde kendimize vakit ayırmayı çoğu zaman es geçiyoruz. Nicedir kendi iç sesimizi dinlemeyi unuttuk. Peki tüm bunlarla yaşamaya çalışırken sanat ne işe yarıyor? Sanırım yaşadığımız dünyayı ve olayları berrak bir zihinle daha doğru anlamlandırabilmek için sanata ihtiyacımız var. Çünkü sanatla dünyadaki güzellikleri görebiliyor ve duygularımız aracılığıyla yalnız olmadığımızı keşfedebiliyoruz. Acı, neşe, üzüntü, sevinç gibi duyguları bir sanat eserine bakarken, bir kitap okurken, bir film izlerken ya da bir müzik dinlerken hissedebiliyoruz. Ayrıca sanatın bizi günlük yaşamın stresinden uzaklaştırdığı bilimsel olarak da kanıtlanmış durumda. Zorlu PSM’de gerçekleştirilen Digilogue’un organize ettiği Future Tellers’da, Google Arts & Culture program yöneticisi olan Eda Aksoy da konuşmacılar arasındaydı. devamı...